Ego: ik heb even stilgestaan bij de crisis die nu al vijf jaar rondwaart en waarvan het einde niet in zicht is.
Ja, je was bang dat er een keer ontslag zou volgen, hoewel daar op dit moment geen enkele aanwijzing voor is.
E: stel dat de hele boel in elkaar stort.Het is goed daar eens bij stil te staan!
Waarom dan?
E: nou, dan ben je tenminste voorbereid.
Owwww, zodoende... En als het echt gebeurt, wat denk je te gaan doen dan?
E: weet ik niet, maar erover nadenken kan geen kwaad. Wie weet wat het brengt?
Wat anders dan een brak lichaam en een brakke geest? Het heeft meer gekost dan opgeleverd. Eens?
E: eh...ja, dit keer wel.
De volgende keer ook. Waarom doe je het?
E: ik kan niet anders. Ik kan niet stoppen.
Hoezo kun je niet stoppen?
E: dat weet ik eigenlijk niet, maar gedachten blijven komen.
Lichaam en geest zijn niet blij.
E: ja, weet ik.
En jij pretendeert dat je de wereld naar je hand kunt zetten. Je kunt niet eens stoppen met denken als dat gewenst is! Dat getuigt niet van veel wijsheid.
E: nou moet je even stoppen. Ik ben zeer slim.
Ik zeg niet dat je niet slim bent. Slim en wijs zijn niet synoniem.
E: Zeg wat je wilt, ik word een beetje moe van je betweterij.
Nou nou, kort lontje? Als je met slimheid je gelijk niet kunt halen, dan ga je in de weerstand?
E: ik houd er niet van om zo te worden benaderd.
Nee hè, je bent nogal snel beledigd.
E: als je zo doorgaat reageer ik niet eens meer.
Dat zou mooi rust geven. Ik geloof je niet. Je bestaat uit commentaar en reageren op alles wat je aandacht trekt. Je geeft net aan dat je niet kunt stoppen met denken? Niet erg logisch allemaal.
E: ja..., nu je het zegt.
Maar dat zul je niet openlijk toegeven, toch? Daarvoor ben je net wat te belangrijk? Je ongelijk toegeven! Pfff..., een stap te ver.
E: Ok, ok, rustig maar.
Oh ja, het laatste woord wil je ook altijd hebben.
E: Dat klopt niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten