vrijdag 20 juli 2012

14. De mens

's Morgens bij het wakker worden, vult de wereld (mijn) bewustzijn.
In die wereld rommel ik wat aan. Wie weet kom ik jou vandaag nog tegen.
Ik doe niets dat heel belangrijk is. Ga werken of wat anders doen, afhankelijk van de dag van de week.
Produceer een hoop gedachten, 99% onzinnig. De interne dialoog, gedachten springend van hak op tak. Het houdt me uit het zijn.
Ik eet wat... Ik drink wat...
's Avonds ga ik dan weer slapen. De dialoog verstilt. De waakwereld verdwijnt uit (mijn) bewustzijn, afwisselend vervangen door droomwereld en stilte.
Bewustzijn, samen met de werelden die erin verschijnen, dat is wat ik ben. Dat herkennen is het hoogst haalbare voor de mens. Dat is wijsheid. Het einde van het zoeken. Weinigen bereiken het. Zelf zoek ik nog. Weet wat ik zoek. Prijs mezelf daarmee gelukkig.

dinsdag 17 juli 2012

zaterdag 14 juli 2012

12. Eigen ervaring

Hoe minder ik oordeel.
Hoe leuker het wordt.
Groter dan dat is het niet.

vrijdag 6 juli 2012

11. Waarom?

Denkend over het leven verbaasd het mij dat ik besta. Dat er leven bestaat. Dat er iets bestaat! Waar komt het vandaan? Waarom bestaat het?
Als ik daar te lang, te diep over nadenk, dan draait het vast. Mijn gedachten kunnen er niet bij. Blijven "steken". Geen antwoord.
En jij? Heb jij het antwoord? Laat het weten. Boeiend. Wel graag niet te weerleggen argumenten. Daar houd ik van. Een mening zonder bewijs of logische gevolgtrekkingen, conclusies zonder sluitende redenatie, daar kan ik niets mee. Wie weet is jouw wijsheid

woensdag 4 juli 2012

10. Deeltje.

4-7-2012

Het Higgsdeeltje is gevonden...

...Geluk kunnen we nog steeds niet kiezen.



zaterdag 14 januari 2012

9. Even serieus

In blog "4 Vrije keuze" schrijf ik over vrije wil. Namelijk dat vrije wil een illusie is. Ik voer hiervoor een aantal, mijns inziens, onweerlegbare argumenten aan. Enigszins tot mijn verrassing sprak in onlangs een aantal mensen die dit gelezen hadden en toch nog de overtuiging koesterden dat vrije wil bestaat.
Ik stond er even raar van te kijken. De gedachte "Hoe kun je dat nou nog geloven, mijn argumenten zijn niet onderuit te halen." kwam in (mijn) bewustzijn op. Geheel spontaan en absoluut niet uit vrije wil. Ik vraag me af of meer argumenten de twijfelaars tot inkeer kunnen laten komen.
Het is toch zo dat als ik een blog wil schrijven en er komt niets binnen, dat ik daartegen niets kan doen? Wat ik wel of niet denk te willen, maakt geen verschil. Ik kan er voor