11. Waarom?

Denkend over het leven verbaasd het mij dat ik besta. Dat er leven bestaat. Dat er iets bestaat! Waar komt het vandaan? Waarom bestaat het?
Als ik daar te lang, te diep over nadenk, dan draait het vast. Mijn gedachten kunnen er niet bij. Blijven "steken". Geen antwoord.
En jij? Heb jij het antwoord? Laat het weten. Boeiend. Wel graag niet te weerleggen argumenten. Daar houd ik van. Een mening zonder bewijs of logische gevolgtrekkingen, conclusies zonder sluitende redenatie, daar kan ik niets mee. Wie weet is jouw wijsheid
groter dan de mijne. Het vergt niet veel. Geloof me.
Maar waarom dat waarom-gevraag? Begonnen in de zogenoemde fase. Waarom dit, waarom dat?
Op universiteiten: de waaromvraag als religie. De geestelijken: wetenschappers. Heb je heel goed nagedacht: Nobelprijs! De heiligverklaring.
De waaromvraag als beroep, of als missie. Halleluja! Je verdient er je geld mee, dus heeft wel enig nut. Voor velen ook nog een leuk tijdverdrijf. Niet alle verkregen antwoorden even zinvol. Maar vooruit, baat het niet, dan schaadt het niet. Toch? Je kunt er een leven lang zoet mee zijn. Oh ja, de status! Ook niet te versmaden.
Ik ben geen wetenschapper en de waaromvraag is voor mij vaak weinig zinvol. Ik herken het snel als mijn interne dialoog die kant op gaat. Waarom dit, waarom dat, zie de zinloosheid van de vraag en dat is veelal genoeg om het interne gebabbel op een ander onderwerp te laten overgaan. Vaak even zinloos en voor de duizendste keer, maar de dialoog ratelt toch, laat ik hem dan enigszins in de gaten houden. Dan kan er bijgestuurd worden.
De waaromvraag, een hersenspelletje. Nagenoeg iedereen trapt erin. Ook wetenschappers. Binnen hun vakgebied mag het nog énige zin hebben, daarbuiten veelal niet. Slimmer? Misschien. Wijzer? Veelal niet.
Ik kan uiteindelijk niets met de vraag. Jij ook niet. Neem dit niet zo maar aan. Onderzoek jouw waaromvragen maar eens kritisch. Niets zo overtuigend als eigen ervaring.
Het waaromvraag-trucje is één van de vele van de hersenen om vooral maar bezig te blijven. Waar brengen die vragen ons? OK, we staan bovenaan de voedselketen, zijn met vele miljarden, kunnen stokoud worden. Het eind nog niet bereikt.
De verworvenheden van het denken en een leven lang bang voor de dood. Slechts momenten van geluk.
Maar ach, waar maak ik me druk om, hoe erg is het eigenlijk? Het is wat er gebeurt.
Maar door het gekakel in de kop missen we de essentie van het leven. Verblijven in de stilte, het pure zijn.
En als er al een antwoord is...