14. De mens

's Morgens bij het wakker worden, vult de wereld (mijn) bewustzijn.
In die wereld rommel ik wat aan. Wie weet kom ik jou vandaag nog tegen.
Ik doe niets dat heel belangrijk is. Ga werken of wat anders doen, afhankelijk van de dag van de week.
Produceer een hoop gedachten, 99% onzinnig. De interne dialoog, gedachten springend van hak op tak. Het houdt me uit het zijn.
Ik eet wat... Ik drink wat...
's Avonds ga ik dan weer slapen. De dialoog verstilt. De waakwereld verdwijnt uit (mijn) bewustzijn, afwisselend vervangen door droomwereld en stilte.
Bewustzijn, samen met de werelden die erin verschijnen, dat is wat ik ben. Dat herkennen is het hoogst haalbare voor de mens. Dat is wijsheid. Het einde van het zoeken. Weinigen bereiken het. Zelf zoek ik nog. Weet wat ik zoek. Prijs mezelf daarmee gelukkig.