Niet oordelen.
donderdag 30 juli 2015
vrijdag 3 oktober 2014
23. Derde gesprek met Ego
Ego: jeetje wat ben ik pissig.
Hoe komt dat?
E: hoorde je wat die zultkop net zei.
Ja, boejuhh. Je wordt snel boos hè?
E: jazeker.
En best wel vaak.
E: eerlijk gezegd wel ja.
Iemand hoeft maar iets lulligs te zeggen en hup, daar ga je. Zou je niet wat minder vaak boos willen zijn?
E: ja graag.
Hoe komt het dan dat je zo snel boos wordt?
E: nou, dat gebeurt als iemand iets doet waarvan ik vind dat diegene dat niet moet doen. Of als er iets gebeurt dat niet eerlijk is.
Zo, zo. Dus als ik het goed begrijp word jij boos als iemand niet aan jouw normen en waarden voldoet.
E: ja, ik denk dat dat een juiste weergave van feiten is.
Maar dat wat die ander doet, voldoet wel aan de normen en waarden van die ander.
E: Hoezo dan?
Anders deed diegene dat niet toch? Wie handelt er nou tegen zijn eigen normen en waarden in.
E: ja, dat gebeurt niet vaak. En zeker niet vrijwillig.
Zijn jouw normen en waarden dan belangrijker dan de normen en waarden van die ander?
E: ja natuurlijk.
Maar dat vindt die ander niet. Die vindt zijn eigen normen en waarden belangrijker dan die van jou.
E: ja, dat zal wel. Maar die van hem slaan helemaal nergens op.
Waarom zijn die van jou belangrijker dan die van een ander?
E: Omdat het mijn normen en waarden zijn. Snap je!
Ja, zo lust ik er nog wel eentje. Omdat jij iets beweert is het waar en daarmee is de kous af? Meneertje centrum van het universum!
E: kom ik er niet mee weg?
Bij mij niet in ieder geval.
E: maar een heleboel dingen zijn toch gewoon niet eerlijk?
Verwacht jij een wereld die eerlijk is dan?
E: natuurlijk.
Dat gaat niet gebeuren kan ik je vertellen.
E: maar dat is niet eerlijk. Waarom gebeurt dat niet dan?
Je moet dan de hele wereld naar je hand zetten en dat gaat je niet lukken, ondanks al je verwoede pogingen. Dat lukt pas als alles en iedereen aan jouw begrip van eerlijkheid voldoet.
E: Ik kan het toch proberen?
Nou succes Don Quichot, hoe ver denk je te komen? Maar wel een beetje reëel blijven. Jezelf veranderen is al een Herculestaak. En dan werk je zelf nog mee omdat je vindt dat er iets aan jezelf moet veranderen. Denk je dat je dat lukt bij een ander, die niet eens vindt dat veranderen nodig is?
E: eeeh, pfff... dat zou wel eens lastig kunnen worden.
Ik zou er dan ook maar mee stoppen. Het is trekken aan een dood paard. Je zou beter kunnen kijken of je de overtuiging dat de wereld eerlijk moet zijn los kunt laten.
E: daar wordt de wereld geen steek beter van.
Maar jij wel. Het zal jou meer rust geven omdat je je niet meer druk hoeft te maken om wat niet aan jouw idee van eerlijk voldoet. En waar ik je ook nog op wil wijzen is dat de wereld wel degelijk een stukje beter wordt. Jij wordt namelijk minder vaak boos en als iets besmettelijk is, dan is het wel woede. De pest is er niets bij. Als jij niet boos bent, steek je een ander daarmee niet meer aan. Dat is in mijn beleving een hele vooruitgang. Je kunt de wereld veranderen door de oorzaak van boosheid bij jezelf weg te nemen door minder normen en waarden te hanteren. Meer kun je niet doen.
E: klinkt wel logisch. Kun je het voor me opschrijven, dan kan ik het nog eens nalezen.
Doe ik.
E: bedankt.
Hoe komt dat?
E: hoorde je wat die zultkop net zei.
Ja, boejuhh. Je wordt snel boos hè?
E: jazeker.
En best wel vaak.
E: eerlijk gezegd wel ja.
Iemand hoeft maar iets lulligs te zeggen en hup, daar ga je. Zou je niet wat minder vaak boos willen zijn?
E: ja graag.
Hoe komt het dan dat je zo snel boos wordt?
E: nou, dat gebeurt als iemand iets doet waarvan ik vind dat diegene dat niet moet doen. Of als er iets gebeurt dat niet eerlijk is.
Zo, zo. Dus als ik het goed begrijp word jij boos als iemand niet aan jouw normen en waarden voldoet.
E: ja, ik denk dat dat een juiste weergave van feiten is.
Maar dat wat die ander doet, voldoet wel aan de normen en waarden van die ander.
E: Hoezo dan?
Anders deed diegene dat niet toch? Wie handelt er nou tegen zijn eigen normen en waarden in.
E: ja, dat gebeurt niet vaak. En zeker niet vrijwillig.
Zijn jouw normen en waarden dan belangrijker dan de normen en waarden van die ander?
E: ja natuurlijk.
Maar dat vindt die ander niet. Die vindt zijn eigen normen en waarden belangrijker dan die van jou.
E: ja, dat zal wel. Maar die van hem slaan helemaal nergens op.
Waarom zijn die van jou belangrijker dan die van een ander?
E: Omdat het mijn normen en waarden zijn. Snap je!
Ja, zo lust ik er nog wel eentje. Omdat jij iets beweert is het waar en daarmee is de kous af? Meneertje centrum van het universum!
E: kom ik er niet mee weg?
Bij mij niet in ieder geval.
E: maar een heleboel dingen zijn toch gewoon niet eerlijk?
Verwacht jij een wereld die eerlijk is dan?
E: natuurlijk.
Dat gaat niet gebeuren kan ik je vertellen.
E: maar dat is niet eerlijk. Waarom gebeurt dat niet dan?
Je moet dan de hele wereld naar je hand zetten en dat gaat je niet lukken, ondanks al je verwoede pogingen. Dat lukt pas als alles en iedereen aan jouw begrip van eerlijkheid voldoet.
E: Ik kan het toch proberen?
Nou succes Don Quichot, hoe ver denk je te komen? Maar wel een beetje reëel blijven. Jezelf veranderen is al een Herculestaak. En dan werk je zelf nog mee omdat je vindt dat er iets aan jezelf moet veranderen. Denk je dat je dat lukt bij een ander, die niet eens vindt dat veranderen nodig is?
E: eeeh, pfff... dat zou wel eens lastig kunnen worden.
Ik zou er dan ook maar mee stoppen. Het is trekken aan een dood paard. Je zou beter kunnen kijken of je de overtuiging dat de wereld eerlijk moet zijn los kunt laten.
E: daar wordt de wereld geen steek beter van.
Maar jij wel. Het zal jou meer rust geven omdat je je niet meer druk hoeft te maken om wat niet aan jouw idee van eerlijk voldoet. En waar ik je ook nog op wil wijzen is dat de wereld wel degelijk een stukje beter wordt. Jij wordt namelijk minder vaak boos en als iets besmettelijk is, dan is het wel woede. De pest is er niets bij. Als jij niet boos bent, steek je een ander daarmee niet meer aan. Dat is in mijn beleving een hele vooruitgang. Je kunt de wereld veranderen door de oorzaak van boosheid bij jezelf weg te nemen door minder normen en waarden te hanteren. Meer kun je niet doen.
E: klinkt wel logisch. Kun je het voor me opschrijven, dan kan ik het nog eens nalezen.
Doe ik.
E: bedankt.
zaterdag 12 juli 2014
22. Denkfabriek
Onlangs eens getimed hoe lang een gedachte duurt. De meesten? Tussen drie en vier seconden. Zeg gemiddeld vier. En omdat denken onophoudelijk doorgaat, zijn dat er rond de 900 per uur. Zeventien uur per dag, maakt 15.300 gedachten. Iedere dag! Rustdagen? Vergeet het maar.
Een simpel sommetje geeft hoeveel dat is in een leven. De eerste twee jaar er aftrekken. Niet vergeten, de periode voor het ego.
Word je negentig, dan ga je zo door de half miljard heen. Een half miljard!!!
Duuuhhh....
Gedachtenfabriek. Lopendebandwerk!
Hersenen, een op hol geslagen orgaan.
Ben benieuwd of jij er net zo voorstaat? Hoop het niet voor je, maar....
Hoeveel bevatten vormen van angst, vermijding, afwijzen, verlangen?
Een meerderheid is mijn vermoeden. Dat geeft stress.
Er zijn er ook die vreugde, trots, pret veroorzaken. Dat is een stuk aangenamer. Een minderheid. Dat is dan weer jammer.
Het prettigst vind ik rust.
Overigens zoek ik de eerste gedachte nog die rust geeft.
Nooit gevonden. Ik geloof er niet meer in dat die bestaat.
Rust kenmerkt zich altijd door de afwezigheid van gedachten. Rust bestaat, maar niet in combinatie met gedachten. Dat is mijn ervaring.
Leuke feitjes. Gedachtenspelletjes. Ik stop er mee voor nu. Ik heb behoefte aan een beetje rust.
Een simpel sommetje geeft hoeveel dat is in een leven. De eerste twee jaar er aftrekken. Niet vergeten, de periode voor het ego.
Word je negentig, dan ga je zo door de half miljard heen. Een half miljard!!!
Duuuhhh....
Gedachtenfabriek. Lopendebandwerk!
Hersenen, een op hol geslagen orgaan.
Ben benieuwd of jij er net zo voorstaat? Hoop het niet voor je, maar....
Hoeveel bevatten vormen van angst, vermijding, afwijzen, verlangen?
Een meerderheid is mijn vermoeden. Dat geeft stress.
Er zijn er ook die vreugde, trots, pret veroorzaken. Dat is een stuk aangenamer. Een minderheid. Dat is dan weer jammer.
Het prettigst vind ik rust.
Overigens zoek ik de eerste gedachte nog die rust geeft.
Nooit gevonden. Ik geloof er niet meer in dat die bestaat.
Rust kenmerkt zich altijd door de afwezigheid van gedachten. Rust bestaat, maar niet in combinatie met gedachten. Dat is mijn ervaring.
Leuke feitjes. Gedachtenspelletjes. Ik stop er mee voor nu. Ik heb behoefte aan een beetje rust.
zondag 27 oktober 2013
21. Bestaan zesde zintuig definitief aangetoond!
Onlangs drong het tot me door dat ik zes zintuigen heb. En jij overigens ook.
Dat is allang bekend denk je misschien. Heeft niet iedereen een zogenaamd "zesde" zintuig dat waarschuwt voor naderend onheil en allerlei andere zaken?
Jammer alleen dat het niet zo goed werkt. Het wordt namelijk meestal pas achteraf vastgesteld. Dan is het kwaad al geschied en vaak niet meer ongedaan te maken. Had er maar naar geluisterd!
Ik betwijfel ernstig het bestaan ervan. Er was vast wel een vaag gevoel van onrust, maar waarschijnlijk het gevolg van bezorgdheid dat er iets mis kon gaan. Dat je er niet op ingegaan bent was overigens ook angst. Bang om iets te missen misschien? Of voor de gevolgen als je er wel naar zou luisteren maar zou blijken dat het niet klopt.
Allemaal angst. Poep in de broek ! Dat noem ik geen zintuig. Heb jij een zesde zintuig? En of, ruik maar!
Dat is niet wat ik met het zesde zintuig bedoel.
Hoe het er precies uit ziet en wat het precies is, daar mogen anderen over nadenken. Dat het er moet zijn is net zo onweerlegbaar als dat het bestaan van regen waterdamp aantoont.
Heb je er wel eens bij stilgestaan dat de wereld zoals we die kennen uitsluitend bestaat uit waarnemingen? We hebben ogen voor het waarnemen van licht, oren voor geluiden, een neus om te ruiken, een tong om te proeven en zenuwen om te voelen.
We kennen echt alléén maar waarnemingen. Onze wereld bestaat uitsluitend uit waarnemingen. Iets anders kunnen we niet ervaren.
Het loont daar eens bij stil te staan. De wereld die we kennen bestaat uitsluitend uit waarnemingen! En opdat het goed tot je doordringt nog een keer, maar in slow motion: I.e.t.s. a.n.d.e.r.s. d.a.n. w.a.a.r.n.e.m.i.n.g.e.n. k.e.n.n.e.n. w.e. n.i.e.t.
Daar is geen speld tussen te krijgen, zeg ik. Maar beter dan me te geloven, kun je het voor jezelf nagaan. Een kritische houding ten opzichte van allerlei beweringen juich ik van harte toe. Geloof niets klakkeloos, ga voor jezelf na of het klopt. Als dat eens wat vaker gebeurde zou dat het einde betekenen van veel politieke carrières. Maar dat terzijde.
We staan er zelden of nooit bij stil, leven is waarnemen. Leven bestaat uit een stroom van waarnemingen. Niets meer en niets minder. Doodgaan is stoppen met waarnemen.
Op sommige van die waarnemingen plakken we dan het stempel "ik". Goed beschouwd een beetje raar. Een waarneming is een waarneming en zo bekeken ben ik of géén van deze waarnemingen of ik ben ze àllemaal. Maar sommige wel en sommige niet? (Let op! Een stelling. Kopt dit wel?)
We hebben echter nog iets gemist wat wel wordt waargenomen, maar in de opsomming van net niet voorkwam.
Je weet het waarschijnlijk al. Het ligt zo voor de hand.
Wat we net gemist hebben zijn gedachten. Ook die worden waargenomen. Maakt dit een zesde zintuig niet noodzakelijk? Ik denk van wel. Vergeten! Verbluffend!
Gedachten bestaan slechts bij de gratie van de waarneming ervan. Sterker nog, de waarneming is de gedachte. Pas het waarnemen maakt dat deze bestaat. Een niet waargenomen gedachte kan niet bestaan.
Het mooie van gedachten is dat slechts één persoon ze kan waarnemen. Dat maakt heel helder dat waarneming en gedachte één zijn. De waarneming creëert de gedachte.
De hersenen, als zintuig, lijken mij de meest voor de hand liggende kandidaat. De verdere invulling laat ik echter graag aan anderen over, mij boeit het niet bijzonder.
Het roept nog wel een aantal interessante vragen op:
Worden gedachten geproduceerd door hetzelfde dat ze waarneemt? Produceert het oog beelden, het oor geluiden, de tong smaak, de neus geuren, de zenuwen gevoel?
Nemen de hersenen slechts waar? Zo ja, waar komen gedachten dan vandaan? Ontstaan die ergens anders dan in de hersenen?
Of als we leren, worden hersenen dan getraind om bepaalde gedachten waar te nemen in plaats van te creëren? Vergelijkbaar het gehoor van een dirigent? Zou dat kunnen?
En als de gedachte in feite door de waarneming ontstaat, geldt dit dan ook voor de andere soorten waarnemingen? Maakt ook in die gevallen de waarneming het waargenomen object? Zou dat kunnen betekenen dat de wereld niet echt bestaat, maar slechts de waarneming van een wereld? De implicaties daarvan zijn verstrekkend.
Leuke vragen allemaal, goed voor een gedegen stukje hersengymnastiek. Maar let op, door het voortdurend stellen van de waaromvraag blokkeer je de entree tot het rijk van de stilte. Het gebied achter de gedachten. De wereld zonder begrippen. Het domein van de waarheid. Het Koninkrijk Gods, aldus de heer J. van en uit Nazareth. Ook bekend als paradijs of hemel.
Het rijk van de stilte kun je mogelijk wat makkelijker betreden als je gedachten gewoon beschouwt als waarnemingen van je zesde zintuig. Creëert wellicht wat afstand tussen gedachte en reactie. Onderbreekt misschien de voortdurend klakkeloos voortrazende en zelden bekritiseerde interne dialoog eens. Dat vergt veel oefening is mijn ervaring. Dit inzicht helpt daarbij misschien.
Dat is allang bekend denk je misschien. Heeft niet iedereen een zogenaamd "zesde" zintuig dat waarschuwt voor naderend onheil en allerlei andere zaken?
Jammer alleen dat het niet zo goed werkt. Het wordt namelijk meestal pas achteraf vastgesteld. Dan is het kwaad al geschied en vaak niet meer ongedaan te maken. Had er maar naar geluisterd!
Ik betwijfel ernstig het bestaan ervan. Er was vast wel een vaag gevoel van onrust, maar waarschijnlijk het gevolg van bezorgdheid dat er iets mis kon gaan. Dat je er niet op ingegaan bent was overigens ook angst. Bang om iets te missen misschien? Of voor de gevolgen als je er wel naar zou luisteren maar zou blijken dat het niet klopt.
Allemaal angst. Poep in de broek ! Dat noem ik geen zintuig. Heb jij een zesde zintuig? En of, ruik maar!
Dat is niet wat ik met het zesde zintuig bedoel.
Hoe het er precies uit ziet en wat het precies is, daar mogen anderen over nadenken. Dat het er moet zijn is net zo onweerlegbaar als dat het bestaan van regen waterdamp aantoont.
Heb je er wel eens bij stilgestaan dat de wereld zoals we die kennen uitsluitend bestaat uit waarnemingen? We hebben ogen voor het waarnemen van licht, oren voor geluiden, een neus om te ruiken, een tong om te proeven en zenuwen om te voelen.
We kennen echt alléén maar waarnemingen. Onze wereld bestaat uitsluitend uit waarnemingen. Iets anders kunnen we niet ervaren.
Het loont daar eens bij stil te staan. De wereld die we kennen bestaat uitsluitend uit waarnemingen! En opdat het goed tot je doordringt nog een keer, maar in slow motion: I.e.t.s. a.n.d.e.r.s. d.a.n. w.a.a.r.n.e.m.i.n.g.e.n. k.e.n.n.e.n. w.e. n.i.e.t.
Daar is geen speld tussen te krijgen, zeg ik. Maar beter dan me te geloven, kun je het voor jezelf nagaan. Een kritische houding ten opzichte van allerlei beweringen juich ik van harte toe. Geloof niets klakkeloos, ga voor jezelf na of het klopt. Als dat eens wat vaker gebeurde zou dat het einde betekenen van veel politieke carrières. Maar dat terzijde.
We staan er zelden of nooit bij stil, leven is waarnemen. Leven bestaat uit een stroom van waarnemingen. Niets meer en niets minder. Doodgaan is stoppen met waarnemen.
Op sommige van die waarnemingen plakken we dan het stempel "ik". Goed beschouwd een beetje raar. Een waarneming is een waarneming en zo bekeken ben ik of géén van deze waarnemingen of ik ben ze àllemaal. Maar sommige wel en sommige niet? (Let op! Een stelling. Kopt dit wel?)
We hebben echter nog iets gemist wat wel wordt waargenomen, maar in de opsomming van net niet voorkwam.
Je weet het waarschijnlijk al. Het ligt zo voor de hand.
Wat we net gemist hebben zijn gedachten. Ook die worden waargenomen. Maakt dit een zesde zintuig niet noodzakelijk? Ik denk van wel. Vergeten! Verbluffend!
Gedachten bestaan slechts bij de gratie van de waarneming ervan. Sterker nog, de waarneming is de gedachte. Pas het waarnemen maakt dat deze bestaat. Een niet waargenomen gedachte kan niet bestaan.
Het mooie van gedachten is dat slechts één persoon ze kan waarnemen. Dat maakt heel helder dat waarneming en gedachte één zijn. De waarneming creëert de gedachte.
De hersenen, als zintuig, lijken mij de meest voor de hand liggende kandidaat. De verdere invulling laat ik echter graag aan anderen over, mij boeit het niet bijzonder.
Het roept nog wel een aantal interessante vragen op:
Worden gedachten geproduceerd door hetzelfde dat ze waarneemt? Produceert het oog beelden, het oor geluiden, de tong smaak, de neus geuren, de zenuwen gevoel?
Nemen de hersenen slechts waar? Zo ja, waar komen gedachten dan vandaan? Ontstaan die ergens anders dan in de hersenen?
Of als we leren, worden hersenen dan getraind om bepaalde gedachten waar te nemen in plaats van te creëren? Vergelijkbaar het gehoor van een dirigent? Zou dat kunnen?
En als de gedachte in feite door de waarneming ontstaat, geldt dit dan ook voor de andere soorten waarnemingen? Maakt ook in die gevallen de waarneming het waargenomen object? Zou dat kunnen betekenen dat de wereld niet echt bestaat, maar slechts de waarneming van een wereld? De implicaties daarvan zijn verstrekkend.
Leuke vragen allemaal, goed voor een gedegen stukje hersengymnastiek. Maar let op, door het voortdurend stellen van de waaromvraag blokkeer je de entree tot het rijk van de stilte. Het gebied achter de gedachten. De wereld zonder begrippen. Het domein van de waarheid. Het Koninkrijk Gods, aldus de heer J. van en uit Nazareth. Ook bekend als paradijs of hemel.
Het rijk van de stilte kun je mogelijk wat makkelijker betreden als je gedachten gewoon beschouwt als waarnemingen van je zesde zintuig. Creëert wellicht wat afstand tussen gedachte en reactie. Onderbreekt misschien de voortdurend klakkeloos voortrazende en zelden bekritiseerde interne dialoog eens. Dat vergt veel oefening is mijn ervaring. Dit inzicht helpt daarbij misschien.
donderdag 19 september 2013
20. Vervolggesprek met ego
Zeg ego, waarom was je laatst zo boos?
Ego: Ik vond dat ik respectloos werd behandeld.
Zo. En je vindt dat je respect verdient?
E: iedereen verdient toch respect?
Oh, is dat zo? En wat als je het niet krijgt?
E: dan zet ik ze wel even op hun nummer.
Aha, en dat is respectvol.
E: dat niet, maar wie er om vraagt kan het krijgen ook. Als zij beginnen, dan moeten ze de consequenties maar aanvaarden.
Ja, zo ken ik je weer Ego. Zet 'm op.
E: wat nou, zo werkt dat gewoon. Ik kan er niet tegen als ik niet respectvol wordt behandeld.
Je ziet respect als een soort recht?
E: 'tuurlijk, dat is het.
En als je het niet krijgt word je boos?
E: oog om oog, tand om tand.
Denk je dat we zo verder komen? Bijna iedereen redeneert op deze wijze vanuit het ego. Daarom maakt de mensheid er zo lang als we kunnen denken al zo'n zootje van. Als niemand dat doorbreekt, denk je dat het dan gaat veranderen?
E: hoor, hoor, jij zult wel even vertellen hoe het moet.
Ik stel alleen wat vragen. Mogelijk leiden die tot het iets minder onwrikbaar maken van jouw mening. Jij bestaat namelijk uit meningen en overtuigingen. Meestal klakkeloos overgenomen van anderen zonder er ooit over nagedacht te hebben of kritisch tegen het licht te hebben gehouden. Dat doe ik nu even voor je.
E: wat wil je daar mee bereiken dan?
Dat jij wat in kracht inboet, in de hoop dat je uiteindelijk zo zwak wordt dat je als het ware oplost.
E: want?
Nou, alles en iedereen heeft alleen maar last van je. Zolang jij er bent zal de wereld er niet op vooruitgaan. Jij blijft alleen maar anderen voorhouden dat ze zich anders moeten gedragen terwijl je zelf niet beter bent. Dat vind ik nogal gemakkelijk en misschien zelfs wel een beetje laf.
E: laf? Jij toont geen enkel respect.
Ja, daar heb jij dan weer gelijk in. Dat "laf" neem ik terug. Ik bedoel dat er misschien wel een hoeveelheid moed voor nodig is om eens kritisch naar jezelf te kijken in plaats van altijd anderen te beoordelen. En moed, daar loop jij volgens mij niet van over. Integendeel, sinds ik je in de gaten houd, wordt me steeds duidelijker dat je voornamelijk uit angsten bestaat. Ik vraag me af of jouw oplossen gepaard gaat met het oplossen van angst?
E: ik hoop dat je daar nooit achterkomt.
Misschien niet.
E: ik zal me in ieder geval met hand en tand verzetten.
Ja, weet ik.
E: juist ja, 't is maar dat je het weet!...Eikel.
Ego: Ik vond dat ik respectloos werd behandeld.
Zo. En je vindt dat je respect verdient?
E: iedereen verdient toch respect?
Oh, is dat zo? En wat als je het niet krijgt?
E: dan zet ik ze wel even op hun nummer.
Aha, en dat is respectvol.
E: dat niet, maar wie er om vraagt kan het krijgen ook. Als zij beginnen, dan moeten ze de consequenties maar aanvaarden.
Ja, zo ken ik je weer Ego. Zet 'm op.
E: wat nou, zo werkt dat gewoon. Ik kan er niet tegen als ik niet respectvol wordt behandeld.
Je ziet respect als een soort recht?
E: 'tuurlijk, dat is het.
En als je het niet krijgt word je boos?
E: oog om oog, tand om tand.
Denk je dat we zo verder komen? Bijna iedereen redeneert op deze wijze vanuit het ego. Daarom maakt de mensheid er zo lang als we kunnen denken al zo'n zootje van. Als niemand dat doorbreekt, denk je dat het dan gaat veranderen?
E: hoor, hoor, jij zult wel even vertellen hoe het moet.
Ik stel alleen wat vragen. Mogelijk leiden die tot het iets minder onwrikbaar maken van jouw mening. Jij bestaat namelijk uit meningen en overtuigingen. Meestal klakkeloos overgenomen van anderen zonder er ooit over nagedacht te hebben of kritisch tegen het licht te hebben gehouden. Dat doe ik nu even voor je.
E: wat wil je daar mee bereiken dan?
Dat jij wat in kracht inboet, in de hoop dat je uiteindelijk zo zwak wordt dat je als het ware oplost.
E: want?
Nou, alles en iedereen heeft alleen maar last van je. Zolang jij er bent zal de wereld er niet op vooruitgaan. Jij blijft alleen maar anderen voorhouden dat ze zich anders moeten gedragen terwijl je zelf niet beter bent. Dat vind ik nogal gemakkelijk en misschien zelfs wel een beetje laf.
E: laf? Jij toont geen enkel respect.
Ja, daar heb jij dan weer gelijk in. Dat "laf" neem ik terug. Ik bedoel dat er misschien wel een hoeveelheid moed voor nodig is om eens kritisch naar jezelf te kijken in plaats van altijd anderen te beoordelen. En moed, daar loop jij volgens mij niet van over. Integendeel, sinds ik je in de gaten houd, wordt me steeds duidelijker dat je voornamelijk uit angsten bestaat. Ik vraag me af of jouw oplossen gepaard gaat met het oplossen van angst?
E: ik hoop dat je daar nooit achterkomt.
Misschien niet.
E: ik zal me in ieder geval met hand en tand verzetten.
Ja, weet ik.
E: juist ja, 't is maar dat je het weet!...Eikel.
zondag 4 augustus 2013
19. Eerste gesprek met Ego
Zeg ego, waar was je mee bezig vannacht? Het lichaam kreeg geen rust. De slaap kon niet worden gevat.
Ego: ik heb even stilgestaan bij de crisis die nu al vijf jaar rondwaart en waarvan het einde niet in zicht is.
Ja, je was bang dat er een keer ontslag zou volgen, hoewel daar op dit moment geen enkele aanwijzing voor is.
E: stel dat de hele boel in elkaar stort.Het is goed daar eens bij stil te staan!
Waarom dan?
E: nou, dan ben je tenminste voorbereid.
Owwww, zodoende... En als het echt gebeurt, wat denk je te gaan doen dan?
Ego: ik heb even stilgestaan bij de crisis die nu al vijf jaar rondwaart en waarvan het einde niet in zicht is.
Ja, je was bang dat er een keer ontslag zou volgen, hoewel daar op dit moment geen enkele aanwijzing voor is.
E: stel dat de hele boel in elkaar stort.Het is goed daar eens bij stil te staan!
Waarom dan?
E: nou, dan ben je tenminste voorbereid.
Owwww, zodoende... En als het echt gebeurt, wat denk je te gaan doen dan?
vrijdag 31 mei 2013
18. De wereldverbeteraar
Het is makkelijk te vertellen dat de wereld moet veranderen... Slechts de moedigen werken aan zichzelf.
zondag 20 januari 2013
dinsdag 15 januari 2013
16. Rijmelarij
Ik mediteer
niet meer
want keer op keer
ging het denken daarna weer
als een dolleman tekeer
en wanneer
ik gewoon mijn gedachten observeer
brengt mij dat veel meer
niet meer
want keer op keer
ging het denken daarna weer
als een dolleman tekeer
en wanneer
ik gewoon mijn gedachten observeer
brengt mij dat veel meer
zondag 13 januari 2013
vrijdag 20 juli 2012
14. De mens
's Morgens bij het wakker worden, vult de wereld (mijn) bewustzijn.
In die wereld rommel ik wat aan. Wie weet kom ik jou vandaag nog tegen.
Ik doe niets dat heel belangrijk is. Ga werken of wat anders doen, afhankelijk van de dag van de week.
Produceer een hoop gedachten, 99% onzinnig. De interne dialoog, gedachten springend van hak op tak. Het houdt me uit het zijn.
Ik eet wat... Ik drink wat...
's Avonds ga ik dan weer slapen. De dialoog verstilt. De waakwereld verdwijnt uit(mijn) bewustzijn, afwisselend vervangen door droomwereld en stilte.
Bewustzijn, samen met de werelden die erin verschijnen, dat is wat ik ben. Dat herkennen is het hoogst haalbare voor de mens. Dat is wijsheid. Het einde van het zoeken. Weinigen bereiken het. Zelf zoek ik nog. Weet wat ik zoek. Prijs mezelf daarmee gelukkig.
In die wereld rommel ik wat aan. Wie weet kom ik jou vandaag nog tegen.
Ik doe niets dat heel belangrijk is. Ga werken of wat anders doen, afhankelijk van de dag van de week.
Produceer een hoop gedachten, 99% onzinnig. De interne dialoog, gedachten springend van hak op tak. Het houdt me uit het zijn.
Ik eet wat... Ik drink wat...
's Avonds ga ik dan weer slapen. De dialoog verstilt. De waakwereld verdwijnt uit
Bewustzijn, samen met de werelden die erin verschijnen, dat is wat ik ben. Dat herkennen is het hoogst haalbare voor de mens. Dat is wijsheid. Het einde van het zoeken. Weinigen bereiken het. Zelf zoek ik nog. Weet wat ik zoek. Prijs mezelf daarmee gelukkig.
dinsdag 17 juli 2012
zaterdag 14 juli 2012
vrijdag 6 juli 2012
11. Waarom?
Denkend over het leven verbaasd het mij dat ik besta. Dat er leven bestaat. Dat er iets bestaat! Waar komt het vandaan? Waarom bestaat het?
Als ik daar te lang, te diep over nadenk, dan draait het vast. Mijn gedachten kunnen er niet bij. Blijven "steken". Geen antwoord.
En jij? Heb jij het antwoord? Laat het weten. Boeiend. Wel graag niet te weerleggen argumenten. Daar houd ik van. Een mening zonder bewijs of logische gevolgtrekkingen, conclusies zonder sluitende redenatie, daar kan ik niets mee. Wie weet is jouw wijsheid
Als ik daar te lang, te diep over nadenk, dan draait het vast. Mijn gedachten kunnen er niet bij. Blijven "steken". Geen antwoord.
En jij? Heb jij het antwoord? Laat het weten. Boeiend. Wel graag niet te weerleggen argumenten. Daar houd ik van. Een mening zonder bewijs of logische gevolgtrekkingen, conclusies zonder sluitende redenatie, daar kan ik niets mee. Wie weet is jouw wijsheid
woensdag 4 juli 2012
zaterdag 14 januari 2012
9. Even serieus
In blog "4 Vrije keuze" schrijf ik over vrije wil. Namelijk dat vrije wil een illusie is. Ik voer hiervoor een aantal, mijns inziens, onweerlegbare argumenten aan. Enigszins tot mijn verrassing sprak in onlangs een aantal mensen die dit gelezen hadden en toch nog de overtuiging koesterden dat vrije wil bestaat.
Ik stond er even raar van te kijken. De gedachte "Hoe kun je dat nou nog geloven, mijn argumenten zijn niet onderuit te halen." kwam in (mijn) bewustzijn op. Geheel spontaan en absoluut niet uit vrije wil. Ik vraag me af of meer argumenten de twijfelaars tot inkeer kunnen laten komen.
Het is toch zo dat als ik een blog wil schrijven en er komt niets binnen, dat ik daartegen niets kan doen? Wat ik wel of niet denk te willen, maakt geen verschil. Ik kan er voor
Ik stond er even raar van te kijken. De gedachte "Hoe kun je dat nou nog geloven, mijn argumenten zijn niet onderuit te halen." kwam in (mijn) bewustzijn op. Geheel spontaan en absoluut niet uit vrije wil. Ik vraag me af of meer argumenten de twijfelaars tot inkeer kunnen laten komen.
Het is toch zo dat als ik een blog wil schrijven en er komt niets binnen, dat ik daartegen niets kan doen? Wat ik wel of niet denk te willen, maakt geen verschil. Ik kan er voor
woensdag 21 december 2011
8. Parasitologie
Parasiet: een parasiet is een levensvorm die zich ten koste van een ander organisme waarmee hij samenleeft (de gastheer) in stand houdt en vermenigvuldigt. Het vakgebied dat zich bezighoudt met parasieten is de parasitologie. Een parasiet kan in het gast-organisme leven, in welk geval men spreekt van een endoparasiet, of buiten het lichaam van het gast-organisme: een ectoparasiet.*
Ego: het ego is een creatie die zich ten koste van een ander organisme, dat het
Ego: het ego is een creatie die zich ten koste van een ander organisme, dat het
zaterdag 12 november 2011
7. Vrijheid
Stel dat je mij zou vragen wat ik echt wil, dan is het antwoord: vrijheid. Totale vrijheid. En als ik het jou zou vragen en jij zou iets anders vinden, zou mij dat verrassen.
Maar wat is vrijheid?
Je hoort motorrijders vaak zeggen: wat je ervaart tijdens het motorrijden.
Nudisten ervaren het volgens eigen zeggen ook. Geen motor nodig... en geen kleren. Misschien leuker.
Maar wat is vrijheid?
Je hoort motorrijders vaak zeggen: wat je ervaart tijdens het motorrijden.
Nudisten ervaren het volgens eigen zeggen ook. Geen motor nodig... en geen kleren. Misschien leuker.
maandag 27 juni 2011
6. Hoop doet leven.
Lang heb ik gedacht met een stapel problemen opgescheept te zitten. Jaren ben ik in de weer geweest ze op te ruimen. Met sommige lukte dat. Af en toe losten ze vanzelf op. Anderen bleken steevast overschat. En dan waren er nog de chronische die telkens weer de kop opstaken.
Helaas, voor ieder opgelost of verdwenen probleem kwam net zo makkelijk een nieuwe
Helaas, voor ieder opgelost of verdwenen probleem kwam net zo makkelijk een nieuwe
zaterdag 25 juni 2011
5. De zin van het leven
Boeiende vraag: wat is de zin van het leven? Heb jij jezelf die vraag wel eens gesteld?
Een vraag die volgens mij ontstaat uit het gevoel, of het idee dat er meer moet zijn dan "dit". Kennelijk bevredigt "dit" op één of andere manier onvoldoende? Waarom zou ik anders zo'n vraag stellen?
Weinigen hebben mij een antwoord kunnen geven waar ik wat mee kan. Het meest
4. "Vrije keuze".
Als ik mijn gedachten niet kan kiezen, bestaat er dan wel zoiets als vrije keus? Kiezen doe ik tenslotte aan de hand van een reeks gedachten, waarvan ik er niet één bewust kan kiezen. De laatste gedachte bepaalt mijn 'keuze' en dus welke mogelijkheid benut wordt. Ook die laatste gedachte is niet bewust gekozen.
Een mooie overweging, maar wat kan ik er eigenlijk mee?
woensdag 22 juni 2011
3. Ben ik mijn gedachten?
Zo gaat dat met gedachten. Ze ‘rijzen op’ en ze verdwijnen weer. Er gebeurt iets in je omgeving en het gevolg is een gedachte afhankelijk van één of meerdere achterliggende overtuigingen. Die gedachte roept weer een nieuwe op en voordat je het weet (letterlijk) heb je een interne dialoog, die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat door je hoofd
2. "Mezelf zijn"
Ik hoor het wel eens: ik wil meer mezelf zijn.
Hoe kan dat nou? Meer jezelf zijn dan je nu bent? Hoe denk je dat te gaan doen dan? Ik kan me er niets bij voorstellen.
Jij wel, lees dan verder, misschien is het wat voor je.
Zo niet, lees gerust een andere bijdrage, acht vind ik leuk. Of eenentwintig, iets voor filosofen.
Omdat meer jezelf zijn dan je nu bent volgens mij niet kan, denk ik dat je het volgende bedoelt:
Je doet dingen die je liever niet zou doen en dingen niet die je wel zou willen doen.
Maar waarom doe je dat dan?
Komt dat door angst? Als jij denkt: ik wil meer mezelf zijn, dan zeg ik: wees dan eens niet zo'n schijtert. Doe wat je hart je ingeeft en laat je niet weerhouden door die eeuwige angst. En dat kan consequenties hebben. En die kunnen slecht uitpakken, want je kunt
Hoe kan dat nou? Meer jezelf zijn dan je nu bent? Hoe denk je dat te gaan doen dan? Ik kan me er niets bij voorstellen.
Jij wel, lees dan verder, misschien is het wat voor je.
Zo niet, lees gerust een andere bijdrage, acht vind ik leuk. Of eenentwintig, iets voor filosofen.
Omdat meer jezelf zijn dan je nu bent volgens mij niet kan, denk ik dat je het volgende bedoelt:
Je doet dingen die je liever niet zou doen en dingen niet die je wel zou willen doen.
Maar waarom doe je dat dan?
Komt dat door angst? Als jij denkt: ik wil meer mezelf zijn, dan zeg ik: wees dan eens niet zo'n schijtert. Doe wat je hart je ingeeft en laat je niet weerhouden door die eeuwige angst. En dat kan consequenties hebben. En die kunnen slecht uitpakken, want je kunt
1. Wie ben ik
In een grijs verleden (en nu misschien nog) was het bij mijn werkgever gebruikelijk om tijdens een sollicitatiegesprek te vragen "beschrijf eens wie je bent". Een lastige vraag vond ik en was dan ook niet tevreden met het door mij gegeven antwoord. Ik stuntelde iets van "Otto Slijkhuis en ik kan dit en dit, ik vind zus en zo en doe dan dat en dat". Het klonk mij niet al te sterk in de oren en waarschijnlijk degene die de vraag stelde ook niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)