Parasiet: een parasiet is een levensvorm die zich ten koste van een ander organisme waarmee hij samenleeft (de gastheer) in stand houdt en vermenigvuldigt. Het vakgebied dat zich bezighoudt met parasieten is de parasitologie. Een parasiet kan in het gast-organisme leven, in welk geval men spreekt van een endoparasiet, of buiten het lichaam van het gast-organisme: een ectoparasiet.*
Ego: het ego is een creatie die zich ten koste van een ander organisme, dat het
domineert (de gastheer), in stand houdt en vermenigvuldigt. Het "vakgebied" dat zich bezighoudt met ego's is de spiritualiteit. Het ego leeft in het gast-organisme en we spreken hier derhalve van een endoparasiet. Het is Latijn voor "ik".
De meesten van ons identificeren zich ermee. Meestal is het een druk baasje dat de touwtjes strak in handen heeft en vrijwel volledig het gedrag van de gastheer bepaalt. Het belangrijkste kenmerk is angst, waardoor het nogal eens als lastig ervaren wordt.
Het is tijdelijk te beïnvloeden met alcohol, cocaïne, heroïne en verder alles wat de "normale" werking van de hersens beïnvloed. Therapieën zijn: werk, sport, televisie, films, muziek, puzzelen en verder alles wat de hersens bezighoudt. De beste therapie is slapen. Alles helpt slechts tijdelijk.
Het ego bestaat uit gedachten, is niet oorspronkelijk aanwezig maar in komen wonen. Aantoonbaar met volgende redenatie: gedachten hebben woorden nodig om gevormd te worden. Zonder woorden geen gedachten en daarom geen ego. Terzijde: gevoelens zijn een reactie van het lichaam op wat het ego construeert en geen onderdeel ervan.
Bij mijn geboorte kende ik geen woorden, kon daarom geen gedachten vormen en was egovrij. Pas na de woorden kwam het denken. Tot die tijd handelde ik onbevangen, zonder dictaat van het ego.
Tussen anderhalf en twee jaar heb ik leren praten en was pas daarna in staat tot het vormen van eenvoudige gedachten, die complexer werden naarmate ik zinnen leerde vormen en meer kennis vergaarde.
Zonder bouwstenen geen gebouw! Ergo, het ego is minimaal anderhalf jaar, maar waarschijnlijk langer, na mijn geboorte ontstaan. "Ik" ben dus zeker anderhalf jaar ouder dan mijn ego. Het ego is ontstaan door invloeden van buitenaf, toegevoegd toen "Ik" al was. Kan "Ik" dan het ego zijn?
Wil ik weten wie ik werkelijk ben, dan zal ik mijn huidige identificatie los moeten laten en teruggaan naar de achtergrond waarin het ego is verschenen. Terug naar dat wat ik wel kan zijn: de rust en stilte van voor het ego. Als ik mijn aandacht daar op richt lijkt het ego wat te wijken en toont zich soms een vage glimp van mijn ware aard.
*Met dank aan de Nederlandse Wikipedia.
Ego: het ego is een creatie die zich ten koste van een ander organisme, dat het
domineert (de gastheer), in stand houdt en vermenigvuldigt. Het "vakgebied" dat zich bezighoudt met ego's is de spiritualiteit. Het ego leeft in het gast-organisme en we spreken hier derhalve van een endoparasiet. Het is Latijn voor "ik".
De meesten van ons identificeren zich ermee. Meestal is het een druk baasje dat de touwtjes strak in handen heeft en vrijwel volledig het gedrag van de gastheer bepaalt. Het belangrijkste kenmerk is angst, waardoor het nogal eens als lastig ervaren wordt.
Het is tijdelijk te beïnvloeden met alcohol, cocaïne, heroïne en verder alles wat de "normale" werking van de hersens beïnvloed. Therapieën zijn: werk, sport, televisie, films, muziek, puzzelen en verder alles wat de hersens bezighoudt. De beste therapie is slapen. Alles helpt slechts tijdelijk.
Het ego bestaat uit gedachten, is niet oorspronkelijk aanwezig maar in komen wonen. Aantoonbaar met volgende redenatie: gedachten hebben woorden nodig om gevormd te worden. Zonder woorden geen gedachten en daarom geen ego. Terzijde: gevoelens zijn een reactie van het lichaam op wat het ego construeert en geen onderdeel ervan.
Bij mijn geboorte kende ik geen woorden, kon daarom geen gedachten vormen en was egovrij. Pas na de woorden kwam het denken. Tot die tijd handelde ik onbevangen, zonder dictaat van het ego.
Tussen anderhalf en twee jaar heb ik leren praten en was pas daarna in staat tot het vormen van eenvoudige gedachten, die complexer werden naarmate ik zinnen leerde vormen en meer kennis vergaarde.
Zonder bouwstenen geen gebouw! Ergo, het ego is minimaal anderhalf jaar, maar waarschijnlijk langer, na mijn geboorte ontstaan. "Ik" ben dus zeker anderhalf jaar ouder dan mijn ego. Het ego is ontstaan door invloeden van buitenaf, toegevoegd toen "Ik" al was. Kan "Ik" dan het ego zijn?
Wil ik weten wie ik werkelijk ben, dan zal ik mijn huidige identificatie los moeten laten en teruggaan naar de achtergrond waarin het ego is verschenen. Terug naar dat wat ik wel kan zijn: de rust en stilte van voor het ego. Als ik mijn aandacht daar op richt lijkt het ego wat te wijken en toont zich soms een vage glimp van mijn ware aard.
*Met dank aan de Nederlandse Wikipedia.
Om te beginnen vind ik jouw artiekel erg leuk en je gebruik van taal fantastisch. Nu de reden voor mijn commentaar. Als per jouw standpunt het de woorden zijn die de aanwezigheid van 't denken bepalen dan zouden dieren niet kunnen denken.
BeantwoordenVerwijderenIk ben van mening dat dieren wel degelijk kunnen denken. Of ze een ego hebben? Dat is een andere vraag. Ik kijk uit naar jouw antwoord en kijkpunt.
Jo
Dank je voor het compliment.
BeantwoordenVerwijderenAls ik mijn gedachten waarneem, dan kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dan dat het denken afhankelijk is van de woorden die ik ken. Wil ik een wiskundige vergelijking op kunnen lossen, dan moet ik de taal van de wiskunde kennen. Hoe moeilijker de vergelijking hoe beter ik de taal moet beheersen. Woorden zijn in feite niets anders dan klanken met betekenis. Dieren kennen geen woorden (in onze betekenis), maar wel klanken. Die hebben voor soortgenoten (waarschijnlijk) een betekenis. Of ze met die klanken iets kunnen dat vergelijkbaar is met denken, kan ik niet zeggen. Als het zo is, dan is de complexiteit hiervan misschien evenredig met het aantal verschillende klanken dat voor die soort (of groep van die soort) betekenis heeft. Dus wie weet.
Het is echter niet van belang voor dat wat ik probeer duidelijk te maken. Het gaat hier om het veranderen van het gebruikelijke standpunt van bijna de hele mensheid met als doel een makkelijker leven te krijgen door wat illusies door te prikken.
Klik ook eens op de "Tip" die onderaan staat. Leuke blog van een vriend van me die er een soortgelijke filosofie op na houdt.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenMooi blog. Bijzondere statements. Ik heb ze allemaal gelezen en kom hier even terug. Voordat je in woorden kon communiceren waren de beelden er al. De 2-jarige die aan een kip denkt, denkt aan de kinderboerderij, warmte gezelligheid etc. De 5 jarige leert K I P spellen met een primitief plaatje erbij. En het duurt niet lang of je eet cocq au vin zonder blikken of blozen. Dat is een simpele uitleg over de teloorgang van het beelddenken. De kunst van het beelddenken komt 's nacht soms terug. De komende generatie zal beter zijn in het beelddenken. Denken in woorden is vrij primitief. Noodzakelijk om te communiceren. Waarmee ik maar wil zeggen dat gedachten geen woorden nodig hebben. Dus wordt je geboren met je ego ;)
BeantwoordenVerwijderenHoi Soraya, dank voor je compliment.
BeantwoordenVerwijderenDat er beelden in bewustzijn verschijnen klopt. Dat ken ik uit eigen ervaring. Dat communiceren in woorden vrij primitief is, kan ik niet onderschrijven. Tenslotte zijn wij de enige soort op aarde die dit kan. Dieren kunnen waarschijnlijk ook communiceren met klanken (wat woorden tenslotte ook zijn), maar hun taal is in vergelijking met de onze vrij primitief. Wij zijn qua hersens het verst ontwikkeld van alle soorten (volgens mij ligt hier een verband). Dat kinderen in beelden "denken" dat geloof ik maar al te graag. Meer dan volwassenen. Hoe ouder je wordt, hoe minder het "beelddenken" en hoe meer het "woorddenken" op de voorgrond treedt. Echter is het "beelddenken" geen onderdeel van het ego en overigens ook niet iets waar je last van hebt. Het ego is het ik-denken en onderdeel van het "woorddenken". Sluit de gedachte "ik" uit en je bent zonder ego. En dat heet dan verlichting. Het is wel degelijk mogelijk in woorden te denken zonder dat het ego hierbij komt kijken. Het ego is maar een deelverzameling van alle gedachten die je hebt. Los een complexe wiskundige formule op en dat lukt waarschijnlijk het beste als het ego zich daarmee niet bemoeid. Het ego "wroet" vooral in verleden en toekomst. Tijdens het oplossen van de vergelijking ben je in het nu. Denken in het nu is meestal geen onderdeel van het ego. Het is zelfs ego-ondermijnend. Van het niet ego-denken heb je geen last. Van het ego-denken wel. Ego-denken kenmerkt zich door "willen", "moeten", "dit is niet goed genoeg", "als dit gebeurt, dan dat en dat wil ik niet" enz. enz.
Overigens wordt over het algemeen gesteld dat hersens gedachten produceren. Dat zou kunnen, maar is volgens mij niet bewezen. Er is volgens mij namelijk nog een andere mogelijkheid. Daar kom ik een een vervolgblog nog een keer op terug.