zaterdag 14 januari 2012

9. Even serieus

In blog "4 Vrije keuze" schrijf ik over vrije wil. Namelijk dat vrije wil een illusie is. Ik voer hiervoor een aantal, mijns inziens, onweerlegbare argumenten aan. Enigszins tot mijn verrassing sprak in onlangs een aantal mensen die dit gelezen hadden en toch nog de overtuiging koesterden dat vrije wil bestaat.
Ik stond er even raar van te kijken. De gedachte "Hoe kun je dat nou nog geloven, mijn argumenten zijn niet onderuit te halen." kwam in (mijn) bewustzijn op. Geheel spontaan en absoluut niet uit vrije wil. Ik vraag me af of meer argumenten de twijfelaars tot inkeer kunnen laten komen.
Het is toch zo dat als ik een blog wil schrijven en er komt niets binnen, dat ik daartegen niets kan doen? Wat ik wel of niet denk te willen, maakt geen verschil. Ik kan er voor
gaan zitten, liggen of op mijn kop gaan staan, als er niets binnenkomt, dan komt er niets binnen en daar houdt het mee op.
De illusie dat mensen een vrije wil hebben is kennelijk hardnekkig. Argumenten, hoe goed ook, worden gewoon niet op hun merites beoordeeld. De vooringenomenheid creëert een schild waar logica op afketst.
Hier dan nog een argumentje: geef iemand die depressief is maar eens het advies vanaf nu alleen nog maar gedachten te kiezen die vrolijk maken. Ik denk dat dit voor diegene geen reden zal zijn om je van dankbaarheid om je nek te vallen. Ja, hooguit met de bedoeling je te wurgen.
Ik hoor zelfs wel eens zeggen dat onze ziel "kiest" wanneer ze weer op aarde terugkomt. Zogenaamd reïncarneert. Hierbij "kiest" deze zelfs zodanig ouders, plaats en moment van herverschijnen dat we het best vooruit komen op onze spirituele zoektocht. Uiteindelijk, misschien wel na duizenden incarnaties, komen we daar aan waar we heen "willen".
Spaar me zeg, hoe krijg je het verzonnen? Egogekwezel! Ooit heeft iemand dit kennelijk eens bedacht. Grote kans dat dit een Hollander was, want hij moet een flinke tik van de molen gehad hebben. En waar stonden vroeger veel molens?
Als ik dan vraag: hoe weet je dat, heb ik nog nooit een zinnig antwoord gekregen. Slechts slappe aftreksels van argumenten als: er is meer tussen hemel en aarde dan wij kunnen vermoeden...
Laten we even serieus blijven zeg. Als dat het "bewijs" op moet leveren... Bij de feiten blijven graag en ophouden dit spiritualiteit te noemen.
Na deze tirade kun je je afvragen waarom ik het belangrijk vind in te zien dat vrije wil niet bestaat? Als er geen vrije wil bestaat, dan betekent dit dat wij ons alleen kunnen gedragen zoals wij dat doen. Een tweede mogelijkheid is er niet. Voor niemand. Als we dat echt goed tot ons door laten dringen, dan kan dat betekenen dat we toleranter tegenover elkaar kunnen staan. Niet zo snel boos worden op die ander, want die persoon heeft immers geen keuze. Daardoor kunnen we de ander misschien accepteren zoals die is. Dat is wat anders dan de altijd voorwaardelijke liefde van het ego.
Dat is wáre liefde. En dàt maakt een wereld van verschil.

2 opmerkingen:

  1. Ik voerde dat argument van de depressieve mens laatst aan in een workshop waarin verkondigd werd dat je ALTIJD een keuze hebt, lees: vrije wil. Als tegenwerping kreeg ik dat ik toch vooral een onderscheid moet maken tussen pathologie en de 'gewone gezonde mens'. Mensen met een pathologie bleken namelijk geen keuze te hebben, de laatsten... je raadt het al... natuurlijk wel.
    Maar ja, wanneer zou iets dan van normaal overgaan in pathologie vraag ik me af?
    En als we dan 'een gezond mens' (wat dat dan ook moge zijn: iedereen zonder label van de psych?) als maatstaf nemen, dan kunnen wij vast heel goed dagelijks onze vrolijke gedachten kiezen, altijd het juiste doen in elke situatie en ons prettig, gelukkig en blij voelen, want daar zorgen wij gezonde mensen toch gewoon voor?
    Jaaaa... werd in dezelfde workshop gezegd, maar eenvoudig is het niet. Oh... oke.
    En als het nu eens een keer niet lukt met al je goed bedoelde intenties. Je handelt eens een keer niet vanuit een open hart en kwetst iemand?
    Het enige wat daarop hielp was mededogen. Mededogen voor wat 'er in jou gebeurt'.
    Ahhh! Nu komen we ergens... als dat er nu eens zou zijn als startpunt. Niet egogedreven en geforceerd moeten accepteren, maar vanuit het inzicht dat er is wat er is. Alles is onpersoonlijk. Of Liefde (omdat het niets afwijst).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eigenlijk is het heel simpel. Dat je iets wilt heeft een oorzaak. Alles in het universum heeft oorzaken, dus ook de wil.
    Daarom is die wil niet vrij, want het is het gevolg van bepaalde oorzaken.

    BeantwoordenVerwijderen