6. Hoop doet leven.

Lang heb ik gedacht met een stapel problemen opgescheept te zitten. Jaren ben ik in de weer geweest ze op te ruimen. Met sommige lukte dat. Af en toe losten ze vanzelf op. Anderen bleken steevast overschat. En dan waren er nog de chronische die telkens weer de kop opstaken.
Helaas, voor ieder opgelost of verdwenen probleem kwam net zo makkelijk een nieuwe
in de plaats. Of een oude, tijdelijk ondergesneeuwde, stak weer de kop op. Het leek op het beklimmen van een berg. Eenmaal op de top, zag ik de volgende. Een schier eindeloze keten.
Het was als de Augiasstal van koning Elis. Deze bevatte de mest van zijn 3000 runderen en was sinds 30 jaar niet opgeruimd. Bij mij stonden de runderen nog net iets langer van zich af te schijten.
Hercules loste het op door de rivieren Alpheus en Peneus erdoor te laten stromen. Een dergelijke oplossing was wat ik nodig had.
Nu ben ik weliswaar geen Hercules, maar door er vanuit een ander perspectief naar te kijken...
Van daaruit blijkt dat ik helemaal niet met een Augiasstal vol problemen zit. Ik heb er maar één. En lezer, prijs je gelukkig... ook jij hebt er maar één. Sterker nog, je hebt hetzelfde probleem als ik. Iedereen heeft hetzelfde probleem. Kan het nog mooier? Dan moet er toch een oplossing voor te vinden zijn?
Er zijn mijns inziens twee soorten problemen. Die welke onmiddellijke actie vereisen. Dat is normaal en ok, zo manifesteert het leven zich. Verricht de benodigde actie en klaar is Kees. Soms helpt het niet, of je bent te laat. Dat is dan einde oefening. Probleem definitief opgelost!
En dan zijn er die vergezeld gaan met angst door iets dat in het verleden is gebeurd, of met zorgen over de toekomst. Waarvan overigens de oorzaak ook in het verleden ligt, maar dat terzijde. Deze tweede groep vormt het probleem. Dat is de stront in de stal. Daarvoor hebben we twee rivieren nodig, gelijk Hercules.
Deze problemen hebben allemaal hetzelfde, wezenlijke, kenmerk: als je stopt erover te denken, houden ze op te bestaan. Ze komen pas weer terug als je er weer aan of over gaat denken. Het werkelijke probleem is dus niet het probleem zelf, maar het denken eraan. Als ik het denken eraan kan stoppen, heb ik alle problemen van deze categorie opgelost, ongeacht wat het is. De beren die ik zie op de weg voor me en de angsten die me achtervolgen van de weg achter me. De zorgen die me uit mijn slaap houden. De ergernissen die me boos maken. Het hunkeren naar jouw erkenning De angst voor jouw afwijzing. Het gezemel en slachtoffergedrag die nergens anders toe leiden dan een kop vol zorgen en een gebroken lichaam na de zoveelste doorwaakte nacht. Wat zich onvermijdelijk uiteindelijk ook in het lichaam manifesteert.
En de oplossing is er volgens mij. Ik werk er aan en het ziet er veelbelovend uit...